1-روضه خوان جبرئیل و مستمع حضرت آدم(ع) :

در تفسیر کلماتی که سبب پذیرفته شدن توبه حضرت آدم گردید در آیه شریفه:

فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه

روایت است که حضرت آدم در پایه ی عرش،اسمای پیامبر و ائمه(علیهم السلام) را دید پس جبرئیل به او تلقین نمود که بگو:

یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطم? یا محسن بحق الحسن و الحسین و منک الاحسان

چون نام حسین(ع) را بر زبان جاری کرد اشکش جاری شد و قلبش شکست و گفت ای برادر جبرئیل چرا در یاد کردن پنجمی قلبم می شکند و اشکم جاری می شود

جبرئیل عرض کرد:این فرزند تو به مصیبتی مبتلا می شودکه همه ی مصیبت ها در مقابل آن کوچک است:

فرمود ای برادر آن چه مصیبتی است؟

جبرئیل پاسخ داد:

یقتل عطشانا غریبا وحیدا فریدا لیس له ناصر و لا معین

با لب تشنه غریب و بی کس و تنها کشته می شود و برای او هیچ یاور معینی نباشد

ای آدم ای کاش او را می دیدی که می گوید:

و عطشاه و اقله ناصره حتی یحول العطش بینه و بین السما کالدخان فلم یجبه احد الا باسوف و شرب الحتوف

داد از تشنگی،فریاد از کمی یاور،به نحوی که تشنگی بین او و آسمان مانند دود حائل می شود(یعنی از شدت تشنگی آسمان را چون دود می بیند) و هیچ کس او را اجابت نکند مگر به ضربه های شمشیر و چشانیدن مرگ"

او را ذبح کنند چون گوسفندی که از قفا بکشند و دشمنانش وسائل او را به غارت ببرند،و سر او و یارانش را به همراه عیالانش در شهرها بگردانند.این گونه در علم خداوند منان گذشته است پس آدم و جبرئیل چون مادر جوان مرده گریستند.

سحاب رحمت ص 115؛ بحار الانوار ج44 ص245